Książkę Na końcu tęczy nazwać można współczesną powieścią epistolarną. Życie Rosie, Alexa i ich bliskich poznajemy wszak z krótkich liścików przesyłanych w czasie lekcji, e-maili, tradycyjnych listów. Dzięki takiej formie czytanie staje się przyjemnością i można nawet nie zauważyć, kiedy mijają kolejne godziny przy lekturze. Przez cały czas jesteśmy przecież zajęci układaniem tych strzępków informacji niczym puzzli w jedną całość. Co widzimy? Obraz niezwykle barwny, ale nie przesadnie koloryzowany. Obserwujemy życie bohaterów powieści. W wielu opisanych sytuacjach odnajdziemy na pewno wydarzenia, których sami doświadczyliśmy.
Rosie Dunne, główna bohaterka utworu Cecelii Ahern przeżyła wiele radosnych chwil. Jej życie nie było jednak usłane różami. Mimo trudności, momentów zwątpienia, osobistych tragedii kobieta wierzyła, że "na końcu tęczy" czeka ją szczęście, że spełnią się jej marzenia. Ta ufność dawała jej siłę do walki, do stawiania czoła wszelkim przeciwnościom losu. Chcecie się dowiedzieć, czy wygrała? Przeczytajcie :)
Powieść Cecelii Ahern sprawiła, że zatęskniłam za pisaniem listów. Takich, które nie mają końca, w których nie ma miejsca na fałsz, które podtrzymują i umacniają więzi z tymi, których kochamy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz